Na een lange zoektocht naar een prachtige bruine of zwarte Andalusische ruin werden we met zijn vieren verliefd op deze geweldige grappenmaker. Als groentje was ik op zoek naar een paard die mij zou kunnen begeleiden bij mijn ontwikkeling als beginnend ruiter. Mijn vorige paard was dat eigenlijk ook maar door een veel te laat ontdekte blessure heeft hij mij meer geleerd over mijn angsten dan over mijn vertrouwen (uiteraard snapte ik de les hierachter pas veel later).
Deze 4-jarige charmeur was wit, ernstig hengst en nog niet zadelmak maar door zijn uitstraling en zijn liefde was zelfs mijn man (absoluut geen paardenman) direct enthousiast en vol van deze Spanjaard. Dus puur intuïtief kozen we alle vier voor deze prachtige PRE. Ik besloot hem in Spanje je laten castreren en in te laten rijden door een “vakbekwame” paardentrainer.
Ik zou de zomervakantie 5 weken met hem kunnen doorbrengen en les op hem nemen.
Bij mijn eerste les op hem gingen mijn kids mee. Na een flinke rodeorit riep mijn toen 6-jarige zoon dat het genoeg was en dat ik er nu toch echt af moest komen! Er zat totaal geen stuur of rem op, maar “ik moest niet zeuren maar rijden” zei de trainer.. duhh wie zou er nou eigenlijk het paard inrijden de trainer of de “groene” ruiter.
Al snel zag ik dat het traumatische gedrag dat Zammie ontwikkeld had door Spaanse harde hand werd aangericht. Toen ik op een dag onverwachts langs kwam zag ik een vreemde man op mijn paard zitten en de trainer was druk bezig de passage erin te slaan.
De maat was vol, Zalamero bleef hier niet langer! Ik besloot hem naar NL te halen en hem verder te laten trainen door mijn vriendin Shirley. Zij heeft haar geweldige hengst zelf ingereden en vele shows met hem gereden. Deze macho was dus aan haar wel besteed!
Ze heeft haar handen vol gehad aan hem, vooral door zijn trauma’s (die hij overigens niet had toen ik hem kocht). Shirley heeft hem super fijn voor mij ingereden en toen hij klaar genoeg was heb ik hem meegenomen naar de pensionstal waar ik toen stond. Met de begeleiding en training van mijn vriendin Suzanne konden we lekker aan de slag.
Helaas kreeg Zalamero 3 keer achter elkaar een flinke peesblessure. Zo’n 1,5 jaar van rust en iedere keer weer opbouwen volgde. Toen de 3e keer de blessure een feit was, heb ik besloten hem naar Rick te brengen. De combinatie van lekker op het land staan en training aan de dubbellonge met Rick bleek super goed te werken
Ondertussen had ik dankzij mijn maatje, Zalamero, ontdekt dat het werken met energieën ook bij paarden bijzonder helend werkte. Ik ben me in zijn herstelperiode flink gaan verdiepen in het energetisch behandelen van dieren en het communiceren met ze. Zalamero was een zeer gewillig oefenproject in deze.
Toen Zalamero klaar was om naar huis te komen, gebeurde er een wonder. Ons huis in Zoetermeer werd ondanks de crisis goed verkocht en wij kochten ons droomhuis met land en stallen aan het bos op de Veluwe. Zalamero was inmiddels volledig hersteld en stond in de glorie van zijn leven. Hoe gaaf was het dat ik hem een plek aan huis kon bieden waar hij iedere dag lekker op de wei zou kunnen wandelen. Geweldige bosritten met hem maken die hij overigens geweldig vond. We gingen na een lange pittige periode starten aan een nieuw begin samen.
Na onze vakantie in Spanje zouden we alles gaan voorbereiden en voorlopig verhuizen naar een vakantiehuisje in Putten zodat we aan de verbouwing van ons droomhuis konden beginnen.
Tja, toen kwam dat vreselijke telefoontje van Rick. Ik voel nog zijn paniek, zijn onmacht en afschuw voor de pijn die mijn lieverd had ondergaan onderweg naar de kliniek. Er was maar 20% kans dat Zalamero de operatie zou overleven… 2.500 km verderop en niets voor hem kunnen doen behalve liefdevolle energie sturen en hopen dat hij het zou overleven… Het is rond het tijdstip dat ik dit schrijf dat ik te horen kreeg dat redding niet meer mogelijk was.
Mijn wereldje stortte in… mijn allerliefste maatje zou ik nooit meer fysiek kunnen knuffelen. We gingen verhuizen zonder hem, afgrijselijk.
Ik mis mijn lieverd nog steeds enorm maar ben aan de andere kant intens dankbaar dat ik hem heel vaak heel dichtbij voel. Hij begeleid mij als ik dieren aan het healen ben en troost mij op de momenten dat ik het nodig hebt om getroost te worden.
Zalamero heeft mij de weg naar mezelf, mijn vertrouwen, mijn angsten en vooral het loslaten geleerd te omarmen in mijn leven.
Ik koester alle mooie herinneringen aan je en laat ze nog heel vaak de revue passeren.
Ik weet dat afscheid nemen niet bestaat maar toch.. was je nog maar hier!
Je blijft voor altijd in mijn hart lieve Zammie, ik mis je…
Angelic